Tengen Toppa Gurren Lagann

Tengen Toppa Gurren Lagann – rozrywka na najwyższych obrotach, wielki popis Gainaxu, który mimo wszystko ma jedną wadę...

Kiedyś egzystowałam sobie w przekonaniu, że skoro nie lubię mechów to żadne anime o mechach nie jest w stanie zaoferować mi nic ciekawego – zupełnie nic co z całą pewnością by mnie porwało. Jak bardzo się myliłam kiedy obejrzałam (przypadkowo bądź przyciągnięta innymi aspektami) parę takich serii i stwierdziłam Cholera, mechy mogą być cool!.  Mechy mogą być fajne, ale jakoś nigdy nie przeszło mi przez myśl żeby specjalnie dla nich oglądać jakiś tytuł. Ostatnio coś się zmieniło i w sumie nie mówię nie wielkim robotom. Jeszcze jak są ładne, takie jak w Code Geass lub Eureka Seven, to już w ogóle mam fan pełną gębą. Taką pierwszą z najpierwszych serii którą wybrałam ze względu na same mechy, było właśnie Tengen Toppa Gurren Lagann. Gdzieś widziałam komentarz, że coś o tak brzmiącym tytule najzwyczajniej nie może być złe. Nie może, ale do doskonałości zabrakło… dość sporo.    

Od razu na wstępie powiem, że w żadnym wypadku, pod żadnym pozorem nie pozwolę sobie na obrażanie sławnego TTGL. Seria na to zdecydowanie nie zasługuje ponieważ Gainax (bogowie!) odwalili kawał dobrej roboty. To studio ma to do siebie, że albo wypuszcza mega hiciora albo mega kontrowersyjne cudactwo - puszczam oczko w stronę świeżego Panty and Stocking - swoją drogą, nie wiem jak Wy, ale ja bawiłam się przy tym świetnie! Po prostu łykam specyficzną twórczość Gainaxu. TTGL połączyło tę specyfikę w zgrabną całość i stało się swoistą kwintesencją szaleństwa tego studia. Niecodzienny humor, nietypowa kreska, wspaniała muzyka, oryginalny plot twist. Dziękuję, czuję się przekonana. Mechy? Nah, dobrze się prezentują więc jedziemy!

To co można powiedzieć po obejrzeniu pierwszego epa to świetny początek. Pomysł na ludzi mieszkających pod ziemią, chęć wydostania się na powierzchnie. Potępienie społeczeństwa dla tych, którzy próbują sprzeciwić się wrogowi. Od razu czuć szaloną akcję i od razu wiadomo, że ani na chwilę nie pozwoli nam na wdech i wdech. Taki stan podczas oglądania utrzymywał się do połowy serii. Druga część zamieniła się w wylewający z ekranu wielki sajgon, a wielkie WTF wymalowuje się na twarzy widza. Niestety, seria była w moim odczuciu genialna do połowy i nie tylko dlatego, że w drugiej połowie zabrakło jednej z najbardziej pro postaci w świecie anime ogólnie. Rozpoczynanie fabuły od momentu, w którym główny bohater jest na etapie kopania pod ziemią, a skończywszy na prowadzeniu przez ów bohatera robota rzucającego galaktykami, było dla mnie zbyt wielkim szokiem. Nie uważam bynajmniej, że pełny zamysł na fabułę TTGL jest zły. Wręcz przeciwnie – zamysł jest świetny! (Gainax pełną gębą, rzucamy se galaktykami, a co!) Drillowanie jako sposób na osiąganie marzeń, złamanie zasad, wyjście na powierzchnie, walka z najeźdźcą, pisanie nowej historii dla ludzkości i zapisywanie się w pamięci jako bohaterowie. Po drodze wielkiej przygody cała plejada najróżniejszych postaci. Super! Czego tu nie lubić? Sama nie wiem, druga część nie zaskoczyła. Ktoś może powiedzieć, że przecież Gainax już tak ma. Lubi zakręcić, zrobić coś co na pierwszy rzut oka wydaje się bez sensu, a po głębszej analizie nawet jakiś sens ma. Wiem, że nie jestem w swoim myśleniu osamotniona - dużo osób uważa, że pierwsza część miała więcej klimatu. Trzeba przyznać, że finał pierwszej części historii pokazał, że ludzie z Gainaxu mają jaja jak mało kto, podczas gdy ostateczny finał finałów wyszedł zdecydowanie za bardzo podniosły i przedramatyzowany.

[UWAGA SPOILER]

Czy fail drugiej części wynika z braku jednej postaci? Uśmiercenie Kaminy ma dwie strony medalu. Kto do cholery uśmierca tak szybko postać, która napędza całą serię? Kto uśmierca postać, która jest jedną z lepszych jakie widziałam? I kto uśmierca postać, którą każdy lubi?! Kto uśmierca… dobra, wystarczy. Śmierć Kaminy była co prawda dziwnie pokazana (nie dała rady mnie wzruszyć), ale sprawia, że jego postać totalnie rozpieprzyła wskaźnik na mierniku poziomu zajebistości. Tak naprawdę to Kamina nie został symbolem największego hiroła jedynie dla ludu w TTGL. On został symbolem najbardziej odjazdowej i uśmierconej postaci w całym przemyśle anime! xD Oczywiście szkoda chłopaka bo jeszcze tyle witalności w sobie miał. Z drugiej strony, jego game over znacznie przyczynił się do podrasowania epickości pierwszej części serii. Mam dziwne wrażenie, że Kamina przyćmił Simona na tyle, że cokolwiek by już Simon nie zrobił, to zawsze pozostanie w cieniu swojego Aniki.

[KONIEC SPOILERA/ CZYTAĆ BEZPIECZNIE ^___^]

Bohaterów mamy dwóch. Potem przyplątuje się do nich jeszcze jedno dziewczę i wszyscy wychodzą na powierzchnię (w cudnej scenie! *____*) żeby ubijać złe mechy. Simona poznajemy jako  dzieciaka, który drillował korytarze w jednej z podziemnych kolonii. Nieco ciamajdowaty, zagubiony, ale bardzo pomysłowy. Z drugiej strony mamy Kamine, oszołoma, który wszelkie zasady ma głęboko w czterech literach. Podąża za marzeniami i nie ma zamiaru przesiedzieć całego życia pod ziemią. Tak, tak, Kamina ciąga wszędzie Simona za sobą, przyprawiając go przy tym o palpitacje serca. Jak dla mnie jest on co najmniej The Best Characterem of 2007. Jego charyzma, energia, poświęcenie, urocza głupota - od tej postaci bije wręcz pozytywna energia. Jednocześnie jest wzorem dla Simona, któremu brakuje tych wszystkich charyzmatycznych cech Kaminy. Relacja tej dwójki ukazana jest bardzo naturalnie i prostolinijnie. Do spółki dorzućmy jeszcze Yoko, która stara się ogarniać i kontrolować wyczyny Kaminy :P Yoko to kolejny the best charakter, tym razem oczywiście w kategorii pań ^____^

Grafika jest taka jaką osobiście bardzo lubię. Pośród fali wielu produkcji, które starają się rysować ładnie, animować ładnie i mieć wszystko wydmuchane i wychuchane (a wiemy jak to się czasami kończy), TTGL mocno się wyróżnia, osiągając w ten sposób pierwszy punkt na drodze do sukces – zainteresowanie potencjalnego widza. Kreska do najpiękniejszych nie należy ale ma w sobie ten urok, Ten Gainaxowy czar :D Poza tym uwielbiam te wszystkie statyczne, zniekształcone, rozmazane, ale jakże dopieszczone kadry. Nic tylko drukować i tapetować nimi ściany w pokoju.

Muzyka to kolejny mocny punkt. Soundtrack ściągnęłam w trybie instant z dopiskiem 100 najważniejszych rzeczy które musisz zrobić przed śmiercią. No dobra, może trochę wyolbrzymiłam ale trust me, jest bardzo dobry.

Z oceną całości mam problem gdyż tak jak napisałam, lubię bohaterów, lubię ich przygody, podoba mi się zamysł twórców, nietypowość kreski i całkiem interesująca fabuła. Naprawdę nie wiem co nie zagrało w drugiej części. Mimo całej mojej sympatii do Simona, nie łyknęłam jego galaktycznego i wyolbrzymionego wątku. Ostatecznie 8/10.

Kultowe anime nawiązujące do TTGL. Kult w kulcie? Haruhizm, Kaminizm, czy jakoś tak :P